نظر مشورتی منفعلانه دیوان بینالمللی دادگستری در خصوص تهدید یا استفاده از سلاحهای هستهای، بازدارندگی هستهای را مورد تایید قرار میداد. در این نظر مشورتی دیوان اشاره کرده بود که نمیتواند بازدارندگی هستهای که بیشتر کشورهای جامعه بینالمللی از این رویه تبعیت میکردند را نادیده بگیرد. لیست بلند و بالای ممنوعات مصرح در ماده 1 معاهده منع سلاحهای هستهای آنقدر زیاد است که این ماده را در مقابل استدلال دیوان قرار داده است.
از سوی دیگر ساز و کار پایبندی این معاهده (ماده 3) شبیه به معاهده انپیتی و نظام راستیآزمایی ان متکی به توافق جامع پادمان (INFCIRC/153 (Corrected) میباشد. حال باتوجه به دائره گستردهتر این معاهده در واژگان بهکاررفته، احتمالا سیستم راستیآزمایی بیشتر و درنتیجه تعهدات بیشتری را به کشور بهمراه خواهد اورد.
پیش¬نویس اولیه ان¬پی¬تی در دهه 60 میلادی حاکی از اختلاف عمیق میان آمریکا و شوروی است. این دو کشور در آنزمان به گنجاندن واژه "ساخت" و "آمادگی برای ساخت" در انپیتی به اختلاف برخوردند. ایندو واژه تفاوت معنایی و عملی بسیار زیادی با یکدیگر دارند. این عبارات مختلف که دارای معانی و گستره متفاوتی هستند و در دو پیش¬نویس بین¬المللی مورد استفاده قرار گرفته¬اند. واژه "ساخت" از گستره محدودتری نسبت به "آمادگی برای ساخت" برخوردار است و بیشتر متوجه گام¬های واقعی برای ساخت، گردهم آوردن و تولید قطعات و اجزاء سلاح هسته¬ای و ادوات انفجاری هسته¬ای است. "آمادگی برای ساخت" مربوط می¬شود به گام¬های اولیه برای توسعه سلاح هسته¬ای است، این مراحل شامل فراهم آوردن ظرفیت، طراحی کردن، تحقیق و توسعه است. این عبارات در پیش¬نویس ها مورد توجه بودند و سرانجام عبارت "ساخت" توسط اعضای متعاهد ان¬پی¬تی گزینش شده و معنای مضیق آن مدنظر بوده است. معاهده جدیدالتصویب عبارات بسیار گستردهتری را برگزیده و درنتیجه تمهیدات ساخت و یا تحقیق و توسعه را نیز دربر میگیرد. به عبارت دیگر میتوان مثال کرهجنوبی، ژاپن، برزیل و سوئیس را ذکر کرد. هرکدام از این کشورها یکبار در 50 سال اخیر به فعالیتهای تحقیق و توسعهای ساخت و سیله انفجاری هستهای (دستکم در آزمایشگاه) مبادرت ورزیدهاند. آنها این اقدامات را قصور تعریف کرده و ادعا کردهاند قصور با ناپایبندی و نقض معاهده تفاوت داشته و به معنای نقض معاهده نیست. حال این نوع قصورات از منظر این معاهده نقض محسوب خواهد شد!