الحراء

اتحادیه جهانی حقوقدانان مسمان به نقل از خبرنگار قضایی فارس، عطیه قشونی یکی از فعالان حقوق بشر در واکنش به اقدام اخیر ضد حقوق بشری کانادا در یادداشتی نوشت: تحولات جهانی در حوزه حقوق بشر طی سال‎های اخیر و پدیدار شدن هرچه بیشتر نیت و منافع بازیگران عرصه بین‌المللی، حکایت از آن دارد که بخش عظیمی از اعلام نگرانی‌های کشورهای استکباری نسبت به آنچه که در سایر کشورها می‌گذرد، در واقع چیزی نیست جز ابزاری برای پیشبرد سیاست‎های سلطه‌گرایانه قدرت‎های بزرگ و تلاش برای تضعیف کشورها و ملتهای مستقل که در مقابل نظام سلطه ایستادگی کردند. در طول دو قرن گذشته، کشورهای استعماری همیشه با اعمال سیاست‌های ظالمانه خود از پیشگامان دروغین حقوق بشر بوده‌اند.

تاریخ حقوق بشر در قاره‌های اروپا و آمریکا مقطعی ننگین و تاریک در تاریخ تمدن بشر است و یکی از طلایه‌داران این ننگ تاریخی، «کانادا» است. این کشور با اینکه یکی از آخرین کشورهای غربی بود که حقوق بشر را در نظام حقوق داخلی خود گنجانده، اما همواره داعیه پیشقراولی در حقوق بشر را داشته است. کانادا با وجود سوابق سیاه خود در این زمینه، بر اساس رسمی ناصواب در مجامع بین‌المللی مانند کمیته سوم سازمان ملل که هر سال در آبان ماه برگزار می شود ، لبه تیز انتقادات خود را متوجه برخی از کشور‌ها که با نظام سلطه مخالفند، نموده است.

کشور کانادا همواره از وضعیت حقوق بشر کشورها ابراز نگرانی می‌کند و به شکلی فعالانه همیشه این نقش را بر عهده گرفته است؛ فارغ از اینکه چه عواملی موجب می‌شود که این کشور چنین نقش ادعایی را برای خود در نظر بگیرد، در مجامع بین‌المللی سعی می‌کند ایران را به نقض حقوق بشر متهم کند و بانی بسیاری از قطعنامه‌های حقوق بشری علیه مردم ایران می‌شود و به شکلی ریاکارانه نسبت به شرایط زیست انسان‌ها در کشور ایران ابراز نگرانی می‌کند.

این در حالی است که تمام گزارش‌های سازمان ملل درباره وضعیت حقوق بشر در کانادا نشان می‌دهد که این کشور همچون دیگر مدعیان حقوق بشر از بزرگ‌ترین ناقضان حقوق ‌بشر و حقوق اقلیت‌ها است و اساساً صلاحیت آن را ندارد که کشورهای دیگر را به نقض حقوق بشر و نادیده‌گرفتن حقوق شهروندانش متهم کند. کارنامه حقوق بشری این کشور دارای نقاط تاریک بسیاری است، از جمله موارد نقض حقوق بشر در کانادا خشونت علیه بومیان است که از مصادیق آن نگرانی روزافزون عمومی نسبت به ناپدیدشدن و قتل زنان و دختران بومی کانادا است.

به طوری که طبق گزارش سازمان عفو بین‌الملل 1017 نفر از دختران و زنان بومی کانادا به قتل رسیده‌اند. این در حالی است که به رغم درخواست‎های روزافزون دولت‎های استانی و منطقه‌ای کانادا، دولت مرکزی این کشور تاکنون از اجرای هرگونه طرح اقدام ملی یا حتی تحقیق عمومی در خصوص نقض حقوق بومیان کانادا، خودداری کرده است. همچنین زنان بومی سرخ‌پوست کانادا به شدت از شرایط خود ناراضی هستند. این افراد به صورت فزاینده‌ای هدف انواع نقض حقوق خود قرار می‌گیرند.

این گروه از جمعیت کانادا از جامعه بین‌المللی درخواست کرده‌اند برای دفاع از حقوق آن‌ها اقدامات بیشتری صورت پذیرد لذا کمیته حذف تبعیض علیه زنان سازمان ملل، طی گزارشی اعلام کرد که دولت کانادا با عدم توجه به اعمال ‎خشونت‌های سطح بالا نسبت به زنان و دختران بومی مرتکب نقض عمیق و گسترده حقوق زنان بومی شده‌ است. این کمیته همچنین گزارش داد که نیروهای پلیس نیز با این زنان بدرفتاری می‌کنند. مورد دیگری که موجب سیاهی کارنامه حقوق بشری کانادا می‌شود نقض حقوق مهاجران است.

به طوری که بزرگ‌ترین اخراج گروهی مهاجران از اتاوای کانادا یکی از شاخص‌ترین موارد نقض حقوق بشر است؛ چراکه خانواده‌های ساکن در خانه‌های مقرون‌به‌صرفه و فاقد امکانات کافی «هرون گیت» در بخش جنوبی اتاوا مورد بزرگ‌ترین جابجایی اجباری تاریخ کانادا قرار گرفته‎اند. علاوه بر این نیز، نقض حقوق اقلیت‌ها در کانادا از بارزترین موارد نقض حقوق بشر در این کشور است. به طوری که اقلیت‌ها در بخش‌های مختلف کانادا از تردد در خیابان بعد از غروب آفتاب بسیار احساس ناامنی می‌کنند.یک گروه اقلیت در کانادا که از آن‌ها با نام ملت نخست یاد می‌شود، حقوق برابر با دیگران ندارند.

جیمز دانایا گزارشگر ویژه سازمان ملل متحد در این امور نیز درباره وضع این افراد هشدار داده است، اما دولت کانادا اجازه سفر این مقام سازمان ملل متحد را به کانادا نمی‌دهد تا از نزدیک وضع بومیان اصیل این کشور بررسی شود و با توجه به عدم حضور وی در این کشور، گزارش خود را منتشر کرده است که به روشنی گویای رویکرد دولت نومحافظه‌کار جدید کانادا است. در این گزارش تأکید شده است الگوهایی از نقض حقوق بشر در کانادا وجود دارد که به سطح بحران رسیده است. دیده‌بان حقوق بشر نیز گزارش مشابهی درباره وضع زنان بومی کانادایی منتشر کرده است، مبنی بر اینکه پلیس کانادا به آزار و اذیت جنسی این زنان و هتک حرمت و تجاوز به آن‌ها مبادرت می‌کنند. از جمله دیگر موارد نقض حقوق بشر که می‌توان به آن اشاره کرد نگرانی از نقض حقوق اساسی کودکان در کانادا می‌باشدبه طوری که کمیسیون حقوق بشر کانادا با انتقاد از وضعیت کودکان در این کشور به ویژه کودکان بومی و معلول، خواستار رسیدگی و توجه بیشتر دولت کانادا به حقوق بنیادین کودکان گردید طبق گزارشـات سـازمان ملل، کانادا به تعهداتش در خصوص حقـوق معلولیـن پایبنـد نبوده است.

طبق این گزارش‌ها، دولت کانادا نسـبت بـه بهره‌مندی افراد معلـول از حق آموزش، کار، اسـتانداردهای مناسـب برای زندگی، دسترسـی به مسـکن مناسـب، آب و بهداشـت متناسـب با وضعیت معلولین کوتاهـی نمـوده اسـت. در ایـن میـان زنـان و دختـران، بومیـان و مهاجران معلـول از وضعیـت وخیم‌تـری برخوردارند. ایـن دسـته از افـراد از تبعیـض‌های جنسـیتی، فقر، حاشـیه‌نشـینی و عدم دسترسـی به خدمات مناسـب بهداشـتی رنج مـی‌برنـد. از طـرف دیگـر، هیچ نشـانه‌ای از وجـود قوانین بـرای ارتقای جایـگاه زنان معلـول در مجموعه‌هـای قانون‌گـذاری ایـن کشـور وجـود نـدارد.

در کشـور کانادا اشـکال گوناگونی از خشـونت علیه زنـان و دختران معلـول به ویژه زنان دارای معلولیت ذهنی اعمال می‌گردد. خشـونت و سـوء‌اسـتفاده از جمله سـوء‌اسـتفاده جنسـی علیه کودکان معلول و نبـود مکانیـزم‌هـای دسترسـی به عدالـت و جبران خسـارت، از نگرانی‌هـای دیگر در این خصوص اسـت. در ایـن بـاره، گزارشـگر ویـژه حقـوق افراد معلـول خانم کاتالینـا آگیلار در جلسـه هفتـاد و دوم مجمع عمومـی سـازمان ملـل در تاریـخ 14 جولای 2017 گزارشـی را در خصـوص وضعیـت دختـران و زنـان معلـول در کشـور کانـادا منتشـر کـرد. در این گـزارش آمده اسـت که حدود 3000 شـهروند آلبرتا بین سـال‌هـای 1928 - 1972 بـه بهانـۀ سـرایت معلولیـت ذهنـی عقیـم‌سـازی شـده‌اند که این مسئله نقض فاحش حقوق بشر است.

در واقع باید گفت مواردی چون نقض گسترده حقوق اقلیت‌ها و بومیان، وجود نابرابری‌های اجتماعی، نفی حقوق اساسی فردی همچون حق زندگی، آزادی و امنیت، وجود مفاد تبعیض‌آمیز و ناقض حقوق بشر در قوانین اساسی و موضوعه و نظایر آن، باعث ناتوانی دولت کانادا در اجرای تعهدات بین‌المللی خود در زمینه حقوق بشر شده است. این در حالی است که جمهوری اسلامی ایران نظام مبتنی بر مردم‌سالاری دینی است و همواره و همیشه در امر ارتقای حقوق ‌بشر و عمل به تعهدات بین‌المللی خود کاملاً جدی بوده و آماده است تا بر اساس اصول متعالی خود در جهت ارتقا جایگاه حقوق بشر در جهان، گفتگو و همکاری‌های سازند‌ه‌ای را در چارچوب احترام متقابل، برابری، عدالت، انصاف و دور از اغراض سیاسی با تمامی سازوکار‌های بین‌المللی با کشورهای علاقمند به تحکیم و حمایت واقعی از حقوق بشر داشته باشد.

همچنین جمهوری اسلامی ایران خود بزرگ‌ترین قربانی تروریسم است و هم اکنون نیز برخی از عوامل سازمانی تروریستی که دستشان به خون هزاران ایرانی بی‌گناه آلوده است، به دولت کانادا پناهنده شده‌اند و این کشور به پناهگاهی برای تروریست‌ها تبدیل شده ، لازم به ذکر است کانادا که حامیان و همراهانی همچون رژیم صهیونیستی دارد سعی میکند با طرح اتهاماتی بر ضد دیگر کشورها، ماهیت اقدامات حمایتی خود از تروریست‌ها را پنهان کند. این‌گونه اقدامات مایه ننگی برای کشوری است که در راستای سیاست خارجی تنگ‌نظرانه خود از ابزار شورای امنیت به عنوان تریبونی برای بیان دشمنی‌های خود بر ضد مردم ایران استفاده می‌کند و علیه جمهوری اسلامی ایران اقامه دعوی حقوق بشری می‌کند.

در پایان باید گفت استفاده ابزاری، گزینشی و سیاسی از موضوع حقوق ‌بشر توسط کشور‌های سلطه گر علیه کشور‌های مستقل جهان ، رویکردی محکوم و اقدامی نادرست است که نتیجه‌ای جز تضعیف جایگاه والای حقوق ‌بشر به دنبال نخواهد داشت و حمایت تعدادی از بزرگ‌ترین ناقضان حقوق بشر، متجاوزین و جنایتکاران جنگی و حامیان و مروجین اصلی تروریسم، خشونت و افراطی‌گری تنها یکی از دلایل بی‌اعتباری و سیاسی بودن قطعنامه‌های حقوق بشری علیه ایران است.